Bizans döneminde Ayasofya(http://www.degisti.com/index.php/archives/5873) Meydanı’ndan başlayıp Edirnekapı’ya(http://www.degisti.com/index.php/archives/2760) kadar uzanan,iki yanında üzeri örtülü sütunların olduğu Mese adı verilen caddeye,Osmanlı döneminde,Divan-ı Hümayun’a gelen ve giden vezirler,elçiler,askerler ve diğer yöneticiler buradan geçtiği için Divanyolu denmiştir.

İmparator Konstantin zamanında yapılan Divanyolu,18.yüzyıl sonlarına kadar İstanbul’un en geniş caddesidir. İki tarafında hanlar, hamamlar, çeşmeler, konaklar, camiler, medreseler, kahveler yer alan Divanyolu Osmanlı şehir hayatının önemli bir parçası olmuştur.

1865’de Divanyolu’nda çok sayıda yapının yanmasına yol açan yangından sonra dönemin devlet adamlarından Keçecizade Fuat Paşa caddeyi yeniden düzenletmiş;bu çalışmalar sırasında birçok yapı,ya tanınamaz hale gelmiş ya da yıkılmıştır.

Divanyolu ve çevresi, yangınlara,depremlere,büyük isyanlara ve imar çalışmalarında verilen zararlara rağmen halen İstanbul’un tarihi eser bakımından en zengin bölgesidir.Million Sütunu,Firuz Ağa Camii(http://www.degisti.com/index.php/archives/7117),Kızlarağası Mehmet Ağa Medresesi,II.Mahmut Türbesi(http://www.degisti.com/index.php/archives/6164),Çemberlitaş Hamamı(http://www.degisti.com/index.php/archives/21375),Atik Ali Paşa Camii(http://www.degisti.com/index.php/archives/7781),Çorlulu Medresesi,Merzifonlu Kara Mustafa Paşa Medresesi bu tarihi yapılardan bazılarıdır.

 Geçmişte olduğu gibi bugün de oldukça işlek bir cadde olan Divanyolu, tarihi mekanları, otantik restoranları, modern kafeleri, tramvayları, yerli yabancı turistleri ile günün her saati renkli ve hareketli bir görünüme sahiptir.