Ortaköy, Boğaziçi’nin Rumeli yakasında, kuzey sınırı Defterdarburnu olan; idari olarak Ortaköy ve Mecidiye mahallelerinden oluşan semttir. Sahile açılan vadi boyunca yamaçlara kurulan yerleşme Beşiktaş İlçesi’ne(http://www.degisti.com/index.php/archives/2589) bağlıdır.

Antik çağda adının Arkheion olduğu söylenir. Bizans döneminde, Boğaziçi’nin iki yakasında seyrek balıkçı köyleri kurulmuş; tabii güzelliklere sahip ve boş olan Boğaziçi kıyılarının bazı yerlerinde köşkler, manastırlar yapılmıştır. İmparator VI. Leon’un sevgilisi Zoe ile buluştuğu Damianu Sarayı’nın Ortaköy’de olduğu; Damianu mevkiine adını veren manastırın ise İmparator Teofilos ve III. Mihail zamanlarında devletin ileri gelenlerinden olan Damianos tarafından 9. yy.’da yaptırıldığı ileri sürülür.

Read More

İstanbul’un Fatih ilçesinde yer alan Atatürk Bulvarı, Aksaray’ı, Bozdoğan Kemeri(Valens Kemeri)’nin(http://www.degisti.com/index.php/archives/358) altından geçerek, Unkapanı(http://www.degisti.com/index.php/archives/7159) yoluyla Taksim’e(http://www.degisti.com/index.php/archives/5817) ve çevre yollara bağlar.

Aksaray semtinde Millet, Ordu ve Mustafa Kemal caddelerinin kesiştiği noktada bir dörtyoldan başlayıp, Unkapanı-Küçükpazar bölgesinde Atatürk Köprüsü’ne(http://www.degisti.com/index.php/archives/7075) bağlanarak sonlanan bulvarın sağ tarafında; güneyden kuzeye Kemalpaşa, Kalenderhane, Mollahüsrev, Hacıkadın, Yavuzsinan, sol tarafında ise güneyden kuzeye; İskenderpaşa, Zeyrek ve Cibali mahalleleri yer almaktadır.

Lütfi Kırdar döneminde açılan Atatürk Bulvarı’nın yapımına Cumhuriyet’in ilk yıllarında başlanmıştır. Bulvarın Yenikapı-Aksaray kısmı 1925, Saraçhanebaşı-Unkapanı ile Aksaray-Saraçhanebaşı kısmı 1938 sonrasında yapılmıştır.

Read More

 Kılıç Ali Paşa, Cihangir, Firuzağa ve Pürtelaş mahallelerinden oluşan Cihangir semti, İstanbul’un Beyoğlu ilçesine bağlıdır. Semtin ana caddeleri; Akarsu ve Cihangir caddeleridir. Cihangir,deniz tarafından Salıpazarı, Fındıklı ve Kabataş (http://www.degisti.com/index.php/archives/7537), karadan ise Tophane (http://www.degisti.com/index.php/archives/1583), Taksim ve Ayazpaşa semtleri ile çevrelenmiştir.

Cihangir tepesi, Anadolu yakasında Kuzguncuk’dan Selimiye’ye dek uzanan geniş kıyı ve yamaçları, Kız Kulesi’ni(http://www.degisti.com/index.php/archives/587), Avrupa yakasında Boğaziçi’nin girişini, tarihi yarımadanın uç kısmını, Topkapı Sarayı’nı hatta hava şartları uygun olduğu zamanlarda Prens Adaları(http://www.degisti.com/index.php/archives/846) ‘nı bile görmeyi mümkün kılan panoromasıyla, İstanbul’u izleyebileceğiniz en güzel noktalardan biridir.

Cihangir semti adını, Kanuni Sultan Süleyman ve Hürrem Sultan’ın oğlu olan Şehzade Cihangir’den alır. Kanuni Sultan Süleyman, oğlu Cihangir’in ölümünden sonra çok üzülmüştür. Zaten diğer oğlu Şehzade Mustafa’yı öldürtmesinden dolayı pişmanlık duymaktadır. Üstüne Cihangir’i de kaybedince kahrolur ve genç yaşta kaybettiği oğlunun anısına, denizden fırlamış kayalık görüntüsü veren bu bölgeye, bir cami yaptırır. Mimar Sinan tarafından inşaa edilen camiye, Şehzade Cihangir Camii(http://www.degisti.com/index.php/archives/4653)adı verilir ve caminin etrafında gelişen bölge, zamanla Cihangir ismini alır.

Read More

Anadoluhisarı, İstanbul Boğazı’nın en dar yerinde, Anadolu yakasında, Göksu Deresi’nin denize aktığı bölgede, aynı adı taşıyan hisarın çevresinde ve ardındaki yamaçlarda kurulmuş;  yalı, villa ve diğer konutların yoğun olarak bulunduğu; turistik yanı da olan, Beykoz ilçesi’ne bağlı Boğaziçi semtidir.

Günümüzde Anadolu Hisarı’nın bulunduğu yerde daha önceleri bir Zeus tapınağı olduğu rivayet edilmektedir. Bazı kaynaklarda Göksu Vadisi’nde Neapolis adında küçük bir Bizans yerleşmesinin varlığı kaydedilir. Petrus Gyllius 1544’de İstanbul’u ziyaret ettiğinde, bu bölgede Neapolis adını hatırlatan Napli adlı bir yerleşmenin hala yaşamakta olduğunu tespit etmiştir. 19. yy’ ın son çeyreğinde ise Göksu Vadisi’nin iç tarafında Bizans dönemi kalıntılarına rastlanıldığı kaydedilmektedir. Hisarın yapımında kullanılan taşlar arasında Bizans yapılarından devşirilmiş parçalara rastlanmışsa da bu yapıların neler olduğu açığa çıkarılamamıştır.

Read More

Şişli, İstanbul’un, Avrupa yakasında yer alan ilçelerinden biridir.Kuzeyde Mecidiyeköy, kuzeydoğuda Fulya, doğuda Teşvikiye-Nişantaşı, güneyde Osmanbey, Pangaltı, batıda Feriköy, Bomonti ve kuzeybatıda Okmeydanı semtleriyle sınırlı olan Şişli, doğuda Beşiktaş, kuzeyde Sarıyer, batıda Eyüp ve Kağıthane, güneyde  ise Beyoğlu ilçeleri ile komşudur.

Semtin adının nereden geldiğine dair farklı görüşler mevcuttur. Bunların içinde; şiş yapımıyla uğraşan ve şişçiler diye adlandırılan bir ailenin burada konağı olduğu,“Şişçilerin Konağı” ifadesinin zamanla “Şişlilerin Konağı” haline dönüştüğü ve Şişli isminin de buradan geldiği görüşü, en fazla kabul görenidir.

Şişli’nin tarihi, büyük ölçüde Beyoğlu’nun tarihine sıkı sıkıya bağlı kalmıştır. Beyoğlu nasıl Avrupai tarzda bir yerleşim olmuşsa, onun doğal bir uzantısı olarak gelişen Şişli de aynı özellikleri taşımış, Osmanlı İmparatorluğu’nun batılılaşma sürecine girişinin etkisiyle biçimlenmiş ve büyümüştür.

İstanbul’un Taksim’in kuzeyindeki bütün semtleri gibi Şişli de yeni bir yerleşimdir. İlçenin en eski mahallesi olan Tatavla(Kurtuluş)’ nın (http://www.degisti.com/index.php/archives/8135)16. yy’da kurulduğu ileri sürülür. 17. yy’da Taksim’ den Pangaltı’ ya doğru uzanan yolun iki yanında mezarlıklar; 18. yy’da Şişli ve Mecidiyeköy yörelerinde bağlar ve bostanlar yer alırdı. Balmumcu Çiftlik Hümayunu Şişli’ ye kadar uzanıyordu.

Abdülmecit döneminde (1839-1861) imparatorluğun sınır bölgelerindeki yurtlarından olan birçok göçmen İstanbul’a sığınmış; bunlardan bir bölümü Şişli’ nin hemen kuzeydoğusunda arpa tarlaları ve dutlukların bulunduğu alana yerleştirilmiştir. Bu kırsal yerleşim yerine padişahın adıyla Mecidiyeköy(http://www.degisti.com/index.php/archives/3288) denmiştir.  1870’de Beyoğlu yangınında evsiz kalan Levantenler ve gayrimüslimler Harbiye(http://www.degisti.com/index.php/archives/5104) çevresinde inşaa edilen kagir binalara taşınmışlardır. Matbaa-i Osmaniye’yi kuran Osman Bey de Harbiye ile Şişli arasında bir arazi satın alarak bu arazide konak yaptırmıştır, ki Osmanbey semtinin (http://www.degisti.com/index.php/archives/2500)adı bu konaktan gelir.

Read More

Emirgan, Sarıyer(http://www.degisti.com/index.php/archives/2612) ilçesine bağlı olup;  İstinye ile Baltalimanı arasında bulunan bir semttir. Bu semt geçmişte Emirgan köy yerleşmesi ile birlikte günümüzde ayrı semtler olan Boyacıköy, Baltalimanı ve Reşit Paşa’yı da kapsamıştır. Ancak nüfusun artması, bu yerleşimleri başlı başına bir semt haline dönüştürmüştür.

 Emirgan çok eski bir yerleşim bölgesi değildir. Antik çağla ilgili herhangi bir bulguya rastlanmamıştır. Ancak Bizans döneminde isminin ” Kiparodis ” olduğu, bu kelimenin de Rumca’da ” serviler ” anlamına geldiği bilinmektedir. Bu adın verilmesinin sebebi ise yörenin o dönemde servi ormanları ile kaplı olmasıdır. Emirgan, İstanbul’un fethinden sonra yüzyıl boyunca boş kalmış; rağbet görmemiştir. Emirgan’da yerleşim 16. yüzyılın ortalarında, Sadrazam Sokullu Mehmet Paşa’nın nişancılarından Feridun Bey‘e bu büyük alanın hediye edilmesiyle başlamıştır. O dönemde korusuyla birlikte tüm Emirgan bu şahsa aittir. Önceleri bir yazlık köşk ve müştemilatı yapılmış. Bunları bir av köşkü ve bahçeler takip etmiş. Böylelikle semt iskan edilmeye başlamıştır. Bu bahçeler güzelliğiyle ünlenmiş ve Feridun Bey Bahçeleri  diye anılır olmuş.  16. yüzyılın Feridun Bey Bahçeleri ise 21. yüzyılın Emirgan Korusu’dur.

Read More

Millet Caddesi  ya da resmi adıyla Turgut Özal Millet Caddesi, Aksaray kavşağından başlayıp kuzeybatıya, İstanbul surlarının Topkapı noktasına kadar uzanan ana ulaşım arteridir. Genişliği 50 m.’dir.

Laleli yönünden gelen Ordu Caddesi, Aksaray’ın merkezinde alt ve üst geçitlerin bir trafik kavşağı meydana getirdiği yerde, Murat Paşa Camii’nin önünde ikiye ayrılır. Yukarıda, daha kuzeye doğru giden cadde Vatan Caddesi’dir.(  http://www.degisti.com/index.php/archives/7179 ) Onun güneyinde kalan cadde ise Millet Caddesi’dir.

Millet Caddesi’nin İstanbul’un en eski güzergahlarından biri olduğu, hatta bazı bölümlerinde Bizans’ın ünlü yolu Mese ile çakıştığı sanılmaktadır. Top Kapısı, Bizans döneminde, ama özellikle Osmanlı döneminde şehrin ana giriş kapılarından biri olduğundan, bu yol her dönem önemini korumuştur.

Read More