zamanla her şey değişir…
Unkapanı, Fatih ilçesine bağlı bir semttir. Doğusunda Eminönü batısında Fatih ile çevrilidir. Bizans devrinde Plateia Düzlüğü olarak bilinen yerleşim, Osmanlı devrinde, barındırdığı un kapanından dolayı Kapan-ı Dakik olarak adlandırılmıştır. Kapan, Osmanlılar zamanında bir tür büyük terazilerin(kabban) bulunduğu ve malların depo edilerek tartıldığı binalara denirdi. 19.yüzyılın sonlarından itibaren ise bu isim Unkapanı şeklini almıştır.
Maslak İstanbul’un Şişli ilçesine bağlı bir semttir. Şişli’nin kuzeybatısında, Hacıosman Bayırı karşısında yer alır. Yerleşim, kuzeyde ve doğuda Sarıyer ilçesi, batıda Şişli ilçesi, güneydoğuda ise Beşiktaş ilçesiyle komşudur. Büyükdere’deki bentlerden getirilen suyun dağıtım ve denetiminin yapıldığı yer olması dolayısıyla semt bu adı almıştır.
Kanlıca, Beykoz’da(http://www.degisti.com/index.php/archives/337), Anadoluhisarı(http://www.degisti.com/index.php/archives/15495) ile Çubuklu arasında, Emirgan’ın(http://www.degisti.com/index.php/archives/12486) karşısında yer alan semttir. Kanlıca’nın isminin nereden geldiği konusunda çeşitli rivayetler vardır. Örneğin, zamanın Osmanlı padişahlarından biri bir gün emir vererek, İstanbul’un havası en temiz semtinin bulunmasını ister. Havanın nasıl ölçüleceği konusunda ise vezirlerinden yardım ister. Vezirlerden biri, her semte kanlı et bulunan direklerin asılmasını ve en geç bozulan etin olduğu bulunduğu bölgenin, havası en temiz semt olacağını söyler. Sonuçta Kanlıca büyük arayla birinci olur ve padişah bu semte Kanlıca ismini verir.
Şişhane, İstanbul’un Beyoğlu ilçesine bağlı tarihi bir semttir. Yerleşim, İstiklal Caddesi(http://www.degisti.com/index.php/archives/502), Karaköy(http://www.degisti.com/index.php/archives/581),Kasımpaşa(http://www.degisti.com/index.php/archives/7702) ve Tepebaşı ile komşudur. Şişhane kelimesinin aslı Şeşhane’den gelmektedir ki, bu da bir tür tüfeğin adıdır. Buna dayanılarak üretilen bir de meşhur atasözümüz vardır: Altı kaval,üstü şeşhane…
Şile, Marmara bölgesinin Çatalca-Kocaeli bölümünde yer alan, İstanbul iline bağlı bir ilçedir. Doğuda Kandıra, batıda Beykoz, güneyde Pendik ve Gebze , kuzeyde ise Karadeniz ile çevrilidir. Şile kelimesi,Yunanca yaban çiçeği anlamına gelir. Rakımı 126 metre olan Şile’nin yüzölçümü 755 km²’dir. İlçenin yüzölçümünün %79’u orman, %10’u tarım alanı, %11’i diğer alanlardan oluşmaktadır. Şile, hafif kıvrımlı küçük köy ve doğal plajların yer aldığı, 60 km’lik sahil şeridine sahiptir. Göksu, Şile Kabakoz ve Yeşil Çay önemli akarsulardır.
İlçede yerleşim Cilalı Taş Devri’ne dayanmaktadır. Kefken ile Bulgaristan sınırı arasındaki Karadeniz sahil kesiminde yapılan tarih öncesine ilişkin çalışmalarda, özellikle Epi-Paleotik döneme ait bir çok konak yeri ve işlik tespit edilmiştir. Buluntu yerlerinin sayısındaki artıştan, buzul sonrası dönemde (yaklaşık M.Ö. 12000 ile 6000 arasında) Karadeniz kıyı şeridi üzerinde, önemli bir nüfus yoğunluğunun olduğu açıkça görülmektedir. İstanbul’un en eski buluntu yerleri arasında, Şile’nin Ağva ve Sahilköy(Domalı) köyleri bulunmaktadır.
Haliç, Çatalca yarımadasının güneydoğu ucunda, Boğaziçi girişinde, Tarihi Yarımada ve Beyoğlu platolarını birbirinden ayıran, tabii bir iç limandır. İstanbul’un Avrupa yakasını ikiye ayıran Haliç’e, etrafındaki bereketi topraklardan ve şeklinden dolayı “Altın Boynuz” ismi verilmiştir.
Haliç’i, Bizanslılar Chrysokeras, İngilizler Golden Horn, Fransızlar Gorne d’Or, Osmanlılar ise Halic-i Konstantiniye olarak adlandırmışlardır.
İstanbul Haliç’i, Kağıthane ve Alibey derelerinin birleşen ağzının, deniz istilasına uğramasıyla oluşmuştur. Haliç, sözü geçen iki akarsu kavşağından, Sarayburnu- Tophane arasına kadar, Kuzeybatı- Güneydoğu doğrultusunda 8 km. uzanır. En geniş yeri, Kasımpaşa-Cibali arasında 700 metreye varır. Derinliği, yukarı kesimde vapurların işlemesini güçleştirecek kadar azdır ve bu kesim derelerin getirdiği alüvyonlar yüzünden, hızla dolmaktadır. Aşağı kesimde ise derinlik, Unkapanı(Atatürk) köprüsü altında 40metre, Karaköy köprüsü altında da 60 metreyi bulur.
Taksim Meydanı, Beyoğlu ilçesinde yer alan, şehrin en ünlü noktalarından biridir. Meydan adını, eskiden Galata-Beyoğlu suyunun taksim edildiği Taksim Maksemi’nden almıştır.( http://www.degisti.com/index.php/archives/5439 )
Meydan olmadan önce eski evlerin sıralandığı dar bir bölge olan semt, meydan haline getirilip genişletildikten sonra zamanla bugünkü görünümüne kavuşmuştur. Cumhuriyet öncesi haritalarda Taksim Meydanı, İstiklal Caddesi ile Sıraselviler Caddesi’nin kesiştiği, Taksim Kışlası ile Talimhane Meydanı’nın yanı başındaki yol kavşağı olarak görülmektedir. (http://www.degisti.com/index.php/archives/5658)
1926’da hazırlanan Pervitch haritalarında, Cadde-i Kebir artık İstiklal Caddesi (http://www.degisti.com/index.php/archives/502)olarak anılmakta, Sıraselviler Caddesi adını korumakta, buna karşın günümüzdeki Cumhuriyet Caddesi, Taksim Bulvarı olarak geçmektedir. 1930’lu yıllara gelindiğinde ise Taksim Meydanı’nın “Taksim Cumhuriyet Abidesi Meydanı”ismiyle anıldığını ve 1960’lı yıllara kadar da bu isimle kaynaklarda geçtiği görülür.