Admin Kasım 7, 2011 at 8:48 pm

İlkokul 5.sınıfta okurken iki arkadaş haftasonları Aksaray’da bir kursa giderdik;Anadolu Liseleri ve kolejlere giriş sınavına hazırlık için.Kurs çıkışı ailemiz bizi arabayla alırdı.

Birgün kurstan çıktık,her yer bembeyaz.Trafik kardan felç olmuş. Saatlerce ailelerimiz bizi gelip alsın diye bekledik arkadaşımla ama gelen giden olmadı.Tabii o zaman cep telefonu falan da yok.Hava kararınca yakındaki otobüs durağına yürümeye karar verdik bizde.

Durağa gittik ama neye bineceğimizi bilmiyoruz ki,başladık ağlamaya…Bir amca yaklaştı yanımıza, nereye gideceğimizi sordu bize. Eee,ailemiz bize tembihlemiş yabancılarla konuşmayın diye ama o an bunu hatırlayan kim 🙂 Ağlayarak eve gidemediğimizi anlattık amcaya. O da bize “tamam ben sizi eve bırakırım” dedi.

“Karnınız aç mı çocuklar,karşıdaki büfeye gidelim size tost alayım” dedi daha sonra amca. Aç olsak da, bunu kabul etmedik. Amca da yanımızdan uzaklaştı gitti. Birkaç dakika sonra bir baktık ki, amca elinde iki tostla geliyor. Öyle sevindik ki, yabancıların elinden birşey yenmez uyarısını da unuttuk, tostları alıp afiyetle yedik 🙂

Sonra amca elimizden tuttu,bizi bir otobüse bindirdi.Sanırım Mecidiyeköy’de indik. Orada da uzun süre ikinci arabayı bekledik. İkinci arabayla saatler sonra 4.Levent’e vardık. Amca orada bir polis buldu,bizi polise teslim etti. Polis de bizi evimize bıraktı.Tabii saat olmuş gecenin bir vakti…

Hiç unutmuyorum ailelerimiz endişeden deli olmuşlardı. Kardan zar zor Aksaray’a varıp bizi aramışlar,bulamayınca iyice endişelenmişler, karakola başvurmuşlar.Bugün bile hatırlarım,elimizden tutup bizi eve getiren polisi görünce,nasıl sevinmişlerdi…

O zamanlar 11-12 yaşındaydım, şimdi 40 yaşındayım.Aradan geçen bunca yıla rağmen ne zaman Aksaray’dan geçsem o günü hatırlar ve o amcayı minnetle anarım. Her neredeysen umarım iyisindir,kulakların çınlasın adını hiç bilemediğim amcacım…

Haluk Halit GÖKBULUT Şubat 12, 2012 at 5:03 pm

Çok teşekkürler Allah sizden razı olsun İşte bu benim İstanbul um , sanki Meşhur işkembecide işkembe içtim , Bulvar sinamasına gittim tren köprüsünün altından geçip Gar gazinosuna gittim sonra sahilde bir sıcak çay içtim. Ellerinize sağlık

SAİME YERUŞAN Eylül 30, 2012 at 10:47 pm

1945 yılında Aksaray Küçük Langa Cad.Çakırağa mahallesi Katip Muslihittin sok no 37 numaralı evi babam satın aldığı zaman ben 2,5 yaşında imişim bütün çocukluğum gençkızlığım burada geçti Aksaray ilk okuluna gittim daha sonra İST KIZ lİSESİ ve Üniversite çocukluğumun Aksarayı nerde o günler….. Aksaray’ın hemen hemen ortasında oldukça büyük bir Akrasay Parkı vardı İlkokulu bitirdiğim zaman buraya gittik parkta resimler çektirdik parkın arkasında çoğu züccaciye ve bu gibi şeyler satan iki sıralı dükkanlar vardı bir taraftanda çukurbostan denilen pazara girilirdi pazarın başında ilkokulda beraber okuduğumuz ismi Orhan olan arkadaşımızın yogurçu ve yufkacı dükkanı vardı Beyazıt’tan Aksaray’a inen Ordu Caddesındeki yol çok güzeldi (ismini işallah yalnış hatırlamadım)ortada geniş bir yürüme alanı ve ağaçlar içinde çok güzel bir yoldu hele Beyazıt Meydanındaki havuz görülmeğe değerdi evimiz üç katlı eski bir konaktı sokağın başından başlayıp yokuşun başına kadar devam eden üç katlı bahçesi olan bir evdi bizim evimizi babam askıya aldırıp oturduğumuz yeri kağir yaptırmıştı Karaosmanoğullarının köşküne kadar dayanan bahçesinde yok yoktu sultanselim incirlerinin bir tanesi 250 gr gelirdi sokağın hemen hemen bütün evlerin bahçeleri vardı Binbaşı Amcalar güller açtığı zaman (Bahçeleri güllerle doluydu)birer buket yapar hanımıyla beraber komşulara ziyarete giderlerdi komşuluk ilişkileri çok iyiydi herkes birbirine yardımcı olurdu Ceylani Beylerin köşkü Karaosmanoğullarının köşkü ve sokağımızda bulunan evler ve konaklar çok güzeldi şu anda sanırım o sokakta bir iki tane ahşap bina kaldı onlarada çıkan kanun gereği yıkım müsadesi verilmedi sokağın bir başı Küçük Langa Cad Dİğer başı Cerrahpaşa Caddesi idi Metin Akpınar’lar Cerrahpaşa tarafına yakın oturuyorlardı bu sokakta daha kimler yoktu ki şimdi bitişik nizam apartmanlar yükseldi Ceylani Beylerin köşkünün yerine sadece 66 daireli apartman yapıldı bizim evin yerine 3 apartman ahşap binalar yıkılıp apartmanlar yapıldı eskiyi korumasını bilmediğimiz için o güzel İstanbul’un dokusunu koruyamadık Cerrahpaşa Caddesinin başındaki tarihi karakol binasıda yıkıldı şehir yenilenirken eski koruyup yeni yerleşim yerleri inşa etseydik bugün Aksaray, Horhor , Fındıkzade ,Fatih ve İstanbulun diğer eski yerleşim yerleri şuan Unesco Dünya Mırası listesinde olur İstanbul’un o zarif hanımları kibar beyleri umarım buraları terk etmezlerdi İstanbul’un o güzel dokusu bozulmazdı bu güzel siteyi hazırladığınız için binlerce teşekkür insanları ne kadar eskiye götürüyorsunuz elinize sağlık